Po sześćdziesiątym roku życia zdrowe osoby odczuwają mniejszą potrzebę snu niż osoby młodsze i rzadziej czują się senne w ciągu dnia - informują naukowcy na łamach pisma "SLEEP". Wyniki badań brytyjskich naukowców z Uniwersytetu Surrey świadczą o tym, że średni czas trwania snu nocnego staje się z wiekiem coraz krótszy. Wśród 110 badanych osób, które nie cierpiały na jakiekolwiek zaburzenia snu, grupą, która spała najkrócej okazały się osoby w wieku od 66 do 83 lat. Spali oni średnio około 20 minut krócej niż osoby w średnim wieku (40 - 55 lat) i 43 minuty krócej niż osoby dwudziesto- i trzydziestoletnie. - Nasze badania potwierdzają teorię, że zdrowe osoby starsze nie powinny odczuwać senności w ciągu dnia. Jednak niezależnie od wieku senność w ciągu dnia może sygnalizować, że albo nie śpimy wystarczająco długo, albo cierpimy na zaburzenia snu - mówi dr Derk-Jan Dijk, autor badań. Choć czas trwania głębokiego snu wolnofalowego u osób starszych był krótszy i częściej miały miejsce przebudzenia w ciągu nocy, grupa ta wykazywała mniejszą senność w ciągu dnia niż osoby młodsze.
20 sekund to świetny wynik, powyżej 25 - światowa czołówka. Nikomu nie udało się przekroczyć bariery 30 sekund. Japończyk Takuo Toda był bardzo, bardzo blisko. W tym roku w Hiroszimie ustanowił rekord świata - jego samolot szybował przez 27,9 sekundy.
Osiem lat temu nowojorski chirurg Richard Batista oddał swej żonie nerkę. Żona okazała się żoną niewdzięczną, i zdradzała chirurga. Chirurg się wściekł i zażądał rozwodu. I zwrotu nerki. Prawnik zdradzonego chirurga uspokaja jednak: - Tylko teoretycznie domagamy się zwrotu nerki. Tak naprawdę chodzi o jej równowartość. Równowartość tą chirurg wraz z prawnikiem szacują na półtora miliona dolarów. Czy teraz już wiecie, dlaczego w USA zawód prawnika cieszy się średnim społecznym szacunkiem?
Wyczyn Samata Hasana przyprawia o zawrót głowy. 24-letni kaskader przespacerował się po linie rozpiętej wysoko nad ziemią pod kątem 39 stopni. Pokonał w ten sposób 700 metrów
Pomparkour to swego rodzaju parkour, z taką różnicą, że zamiast samych rąk i nóg, wykorzystuje się dodatkowo drabinę. Najprawdopodobniej sport ten ma swoje korzenie w hakówce, czyli wspinaczce po osadzonych wcześniej punktach asekuracyjnych.